Pure Club, Nomikai, Mino'o Park, Arashiyama, Asahi, OEFF, Nomikai (2)

Dag lieve bloglezers,

Het is weer even geleden dat ik nog iets van me heb laten horen. Bij deze neem ik de spreekwoordelijke pen te hand en zal ik u nog eens informeren over het verloop van mijn leven hier in Japan. Door de week gebeuren gewoonlijk niet al te veel opmerkelijke dingen. Deze keer verschilt dat ook niet. Het weekend daarentegen: Pure Club, Nomikai (飲み会) met de kalligrafieclub en een stevige bergtocht in de buurt van Mino’o Kou’en 箕面公園, een groot park in Mino’o. Vervolgens was er nog de voorbije week waar we op brouwerijbezoek zijn gegaan, naar Kyoto (Arashiyama, 嵐山), en in het weekend het Osaka Europees Film Festival, 大阪ヨーロッパ映画際, en wederom nomikai met de mensen van het kot.

Pure club

Avondje met de Britten. Het begon allemaal op kot toen ik besliste om een avondje niks te doen om wa geld te sparen. De Britten stelden dan voor om wa drankspellekes te spelen op de kamer. Fijn! Rond 10 uur kwam dan het idee bij iemand om toch nog iets te doen. Uit te gaan. Natuurlijk kon ik daar geen nee op zeggen op dat moment. Dat zijn omstandigheden waar ge op zo een idee nagenoeg automatisch ja op zegt. Hoe dan ook, wederom naar Pure Club om ons nog eens te mengen met de zwarte medemens, en de Japanse sletjes. “Waarom dan Pure Club?” hoor ik u afvragen. Wel, omdat het goedkoop is. Eens binnen, drank à volonte. Wie kan daar geen nee op zeggen? (mensen die ni drinken…)
Op die avond is er helaas niet al te veel wonderbaarlijks gebeurt. Buiten het feit dat het een ‘Temptation Evening’ was waar de knappe sletjes wel eens opdringerig konden zijn. Goed voor mijn zelfvertrouwen (ahum) en sfeer maken. Laat op de avond ben een oude vriend tegengekomen. Iemand die ik al lang niet meer heb gezien (alle, een weekske). En het was weer fijn om hem te ontmoeten. Lazarus is zijn naam!

Nomikai

Voor de mensen thuis, 飲 is het teken voor drinken en 会 staat voor samenkomen. Inderdaad, drinkbijeenkomst. Daarvoor was het een vergadering. Het nieuwe comité is gekozen. We zijn nu namelijk in het laatste semester. Vanaf april begint het nieuwe academiejaar. De nomikai was dan ook om het voorbije jaar fijn te beëindigen en om het kersverse comité te feliciteren. En fijn dat dat was! Sfeer alom. Eten zoveel ge wilt, en drinken zoveel ge wilt. Wat natuurlijk heeft geleid tot een zeer leuke bende zatte Japanners. En ik denken dat het allemaal seuten zijn (waar ik toch nog gelijk in heb hoor, ik denk dat een kalligraaf van nature uit een seut is…). Maar het zijn fijne mensen. Veel gebabbeld en veel gestaard omdat ik het niet meer aankon. Het was een goede oefening voor mijn Japans en ik had zelfs het gevoel dat ik er echt op vooruit aan het gaan ben. En dat is een fijn gevoel!
Na de nomikai had ik nog een andere afspraak. Het tankstation! Natuurlijk het spreekwoordelijke tankstation. Het was een date met mijn liefje om mij weer vol te gieten met moed om er weer een weekje tegen te kunnen. En ik was volgetankt!

Mino’o Kou’en

Deze keer was het mijn beurt om mij te verplaatsen naar mijn vrienden op de berg. En fijn dat dat was! Alleen jammer dat het nogal regende. Maar met een paraplu bij de hand, zijn we dan vertrokken naar het grote park in Mino’o.
Deze tijd van het jaar is het geweldig om zulke natuuruitstapjes te maken. Het is namelijk de tijd om naar de Kouyou te gaan zien (紅葉狩に行くmomiji kari ni iku). In de herfst, net als bij ons trouwens, veranderen de blaadjes van kleur. Het verschil is dat dat hier geweldig mooi is. Veel meer kleur en variatie in kleur als bij ons. En als kers op de taart, de Maple tree. De blaadjes van de maple tree zijn schitterend! Een mooie rooie kleur. Moeilijk te omschrijven. Dus als ge het wilt zien, kheb er een paar meegenomen en gedroogd, of ge komt naar Japan rond deze tijd (laatste 2 weken van november). De moeite waard.
Mino’o park heeft een erg mooie waterval waar aapkes zitten die niet gegeneerd zijn om de sushi uit u handen te pikken en zelf op te eten. Jammer alleen dat we daar niet zijn geraakt… Want wij hebben gekozen voor de alternatieve route gekozen en helemaal verkeerd gegaan. Beloning is dan weer dat we op die wandeling geen kat zijn tegengekomen (behalve mensen die aan het golfen zijn op een golfterrein in ‘the middle of nowhere’), de bomen een dak boven ons hoofd was, het een bergtocht was en dus goed voor de conditie, en dat het een prachtige wandeling was met erg mooie bomen en soms een prachtig uitzicht. Dit alles met goed gezelschap, wat kan een mens nog meer hebben?

Asahi

De komende week was een vol plezier en vertier! Het weekend was volgepland met het filmfestival, dus had ik de week om uit de bol te gaan. Maar deze keer in het kader van de les! Met de les ‘Japanese industries and companies’ stond er een brouwerijbezoek op het programma. De asahibrouwerij in Suita (de stad waar ik in woon).
Het begon met een film over hoe bier wordt gebrouwen, en hoe het in Japan gebeurd. Erg interessant als ge t mij vraagt. Vooral de toewijding waarmee de werknemers hun job doen (hoewel men dat in Belgie ook zo zou doen lijken in het filmke van het brouwerij-bezoek, maar ik heb de indruk hier in Japan dat dit niet louter geveinsd is...) was memorabel. Leuke noot hierbij is de prachtige Engelse/Amerikaanse stemmen die over het Japans werd gesproken. Superoverdreven proper gesproken. Goed te vergelijken met een TV-shop programma waar overdreven wordt bij het aanprijzen van vanalles.
Een tour door de brouwerij waar we veel geleerd hebben (hier verwijs ik naar Hilde haar blog) en na het bezoek mochten we proeven waar we op Westerse wijze op hebben gereageerd. En ja, de prof schaamde zich bij momenten! Dit omdat onze groep niet de enige groep was die aan het proeven was... En nee, ik was niet meer nuchter toen ik buiten stapte! Zoals het hoort na een brouwerijbezoek.
Na het bezoek hebben we ons in een parkje gezet met, opnieuw, Asahi-pinten. Gezellige avond. Zeker omdat Jun ook nog is afgekomen en we naar Umeda zijn afgezakt om mijn fototoestel binnen te brengen en om er ene te drinken. Fijn zo!

Arashiyama

Om middernacht terug thuis, niet al te dronken noch nuchter, dus opstaan was wel degelijk moeilijk. Maar ik ben er in geslaagd en dat heb ik mij niet beklaagd! Het was een heerlijke uitstap. Om verschillende redenen. Ten eerste, de mensen met wie ik ben gegaan waren onbekende. Dus heb ik weer wat nieuwe mensen leren kennen! Het waren mensen van het International Student Association. Het enige wat zij doen is naar conferenties gaan over heel de wereld om over verschillen in cultuur ed te discussieren. Het hoogtepunt van deze ‘cirkel’ is hun eigen conferentie in augustus, waar ze ons over heel de dag mss 20 keer voor hebben uitgenodigd en erop gedrukt om er naar toe te komen. Een tweede reden is omdat de tijd van het jaar een prachtige natuur te bieden heeft. De kouyou is een fenomeen waar ik van houdt! En het zou een derde reden kunnen zijn, maar ik hou het onder het tweede puntje, de kouyou in Kyoto is nog wonderbaarlijker omdat er tuinen en parken zijn die gespecialiseerd zijn in de kouyou zo goed mogelijk tot uiting te brengen. Met lichtspectakels en boomschikken. Fantastisch! Ik hoop u daar nog foto’s van te kunnen bezorgen. Als ik ze van Phil heb gezipt op mijn PC...
Na het bezoek van Arashiyama zijn we met een select gezelschap nog iets gaan eten en drinken in dezelfde izakaya (居酒屋) als waar ik met Jun ben gegaan de vorige dag. Een vrij goedkope, goeie izakaya. Misschien is dit dan ook wel een goede gelegenheid om de term ‘izakaya’ uit te leggen. In Belgie hebt ge restaurants, cafe’s en tavernes en consoorten. Meestal is het ofwel eten ofwel drinken. In Japan wordt dat samen gedaan. Ge gaat er om te drinken, maar hier wordt er gewoonlijk bij gegeten (vandaar dat er bij de nomihoudai een aantal schotels inbegrepen zijn...). Er is dan een zeer gevarieerde keuze schotels tegen een zeer degelijke prijs. Om zeker te zijn dat ge ermee weg zijt, het is geen maaltijd. Het zijn kleine schotels, halve porties ongeveer die bij het drinken worden verorberd. Meestal wordt dan in de groep een aantal schotels besteld en iedereen eet van alles. Fijn!
Na de izakaya, zijn Phil, Dan, Alisdair en ik nog afgezakt naar een bar in Zuid-Osaka (Tennouji, 天王寺) waar Phil en Dan een afspraak hadden met hun Japanse vriendinnen die ze ergens hebben ontmoet. Pikant detail: deze damens zijn 32... Alisdair en ik ons aanvankelijk afgezonderd (omdat er ni echt veel plaats was, en omdat we hun privacy willen geven). Punt waarom ik dit meld in deze blog is omdat ik eigenlijk graag wou vertellen wat ik gedronken heb. Een pint, van een liter. (alle eigenlijk 2) Blijkbaar de gewoonste zaak hier. Ik had het nog nooit gezien. Een pint van een liter. Ze hebben gesmaakt en ze hebben geleid dat we de laatste trein hebben gemist. Tot in Awaji zijn we nog geraakt (daar moeten we overstappen), maar verder was ofwel 2 uur en half wandelen, ofwel de taxi. Taxi dan maar en met een tussenstop in een marginale izakaya in de buurt, met de grote van een kot op Torres en schimmel op de muren... Wel lekkere shouchuu, 焼酎 (Japanse sterken drank).

Filmfestival

Zaterdag en zondag stond het 大阪ヨーロッパ映画際 op het programma. Enerzijds een erg leuke ervaring omwille van het taalgebruik wat eigenlijk nieuw was voor ons (Ruben en ik). Ik had nog nooit eerder tegen een klant gesproken. Dus het moest heel beleefd zijn! Anderzijds ergerlijk en vervelend omwille van de Japanse... hoe moet ik het zeggen, wijze (!) waarop alles gebeurde. Misschien moeilijk te vatten maar met enkele voorbeelden zal ik mezelf duidelijk maken. Het systeem hier in Japan is hetvolgende: de mensen kopen een ticket, dat ticket wordt omgeruild voor een nummer. Als ze binnen mogen dan is het in de volgorde van het nummer dat ze krijgen, en mogen ze vrijuit een plaats kiezen. Wie eerst is, kan dus eerst kiezen... Wel, er moesten ook nog enquete-formulieren uitgedeeld worden en er was de mogelijkheid om posters en programmaboekjes te kopen. Als laatste was er nog een plaats waar de pers naartoe kan komen om zich aan te melden. In Belgie zou er 2 man voor de tickets, 2 man voor de enquete en die volgorde-blaadjes (die werden samen gegeven), en een man voor zowel pers als programmaboekskes en posters (kwam bijna niemand...). Dus in totaal 5 man zou ruim volstaan. Wel wij stonden daar met 11 man! Natuurlijk (en daar zijn die Jappen goed in) was iedereen aan het doen alsof ze druk bezig zijn. Daarenboven stonden er in een ruimte van 10 meter op 5, 4 mensen de klanten ‘wegwijs’ te maken en hen welkom te heten en te bedanken. Werkelijk, als westerling hiertussen lopen was in begin een ervaring, maar ik kan mij niet bezighouden met niks 2 dagen aan een stuk. Zelfs een poster werd met 3 man opgehangen.
Maar omdat we 3 films hebben gezien (Lifting the Corazon, Simon en Dennis van Rita, resp een Spaanse, Nederlandse en Belgische film) die ik aan iedereen zou aanraden om te zien, was het wel de moeite. Meer nog omdat de hoofdrolspeelster van ‘Dennis van Rita’, Els Dottermans heb ontmoet en gesproken, was het de moeite waard om deze miserie te doorstaan. En als dat nog niet genoeg is, zelfs de Belgische Ambassadeur was uitgenodigd op het festival en natuurlijk ben ik kennis gaan maken met hem. Vreemd dat een kerel zonder kennis van de taal, ambassadeur van een land kan worden... Zal wel veel vriendjes hebben.

Nomikai (2)

’s Avonds hebben de Jappen mij weer weten verbazen. Enerzijds omdat ze ni tegen de alcohol kunnen (dit blijft mij verbazen) en anderzijds omdat de sfeer waarin dit alles gebeurd absurd is. Als een hogere zegt tegen een lagere om te drinken, dan heeft de lagere geen keus. GEEN keus. Met natuurlijk tot een groots kotsfestijn tot gevolg. Iedereen dronk tot ze ni meer konden en meer. Sja, dan gebeurt dat. Erg vreemd. Effectief iedereen heeft gekotst, en is dan gewoon verder gaan drinken. Zal ook wel in de cultuur liggen zeker. Ik weet dat ik dat met bijzonder weinig bewondering heb aanschouwen. Feit is dat wel weer dat ik een heerlijke avond heb gehad, waar ik wederom weer wat nieuwe mensen ken van in de dorm. Nu ken ik zelfs mijn buur... fijn toch!

Tot zover mijn relaas voor de voorbije weken... Philippe, de samenvatting stuur ik over mail!

Saluti en de kost uit het verre IT-Center van Kansai Universiteit in Kandaimae, Yamate, Suita, Osaka, Japan, Azie, Aarde

Michael