Tequila-Contest en Matsumoto (松本): `Rustige` avond, Soba, Kasteel, Nomihoudai, Uitstap en Handbal

Dag lieve bloglezer (-es),

Ik ga u deze keer voornamelijk een reisverslag geven. Ik ben namelijk dit weekend (van donderdag tot maandag) naar Matsumoto gegaan om Boris (aka Joris, aka Clitoris) en den Deem (aka David) een bezoekje te gaan brengen. Ook daar waren: Ping Yii (aka Hongi, aka Man Yee), en 2de bachers Wim (aka Sumo-Wim, aka Saru) en Kevin (aka Dieje-met-zijn-pots). Voornamelijk heb ik mij geamuseerd met Boris, Deem en Wim, die een heel erg toffe kerel blijkt te zijn. Daar kon ik eigenlijk al vanuit gaan aangezien hij optrekt met vrienden van mij... Bij deze is dit dus bevestigd!

Tequila-Contest

Maar eerst moet ik nog verslag geven van de Tequila-contest van de woensdagavond. Ik was eigenlijk van plan om niks te doen en rustig een avondje TV te kijken of wa ping-pong te spelen, maar plots kwamen de Britten af dat Phil (Amerikaan met Ierse roots) en Ryou (Jap die Engels kan als een Amerikaan, heeft een jaar in Canada en een jaar in Hawaii gestudeerd) een tequila-contest zouden houden die avond in de Wood Village. De contest hield in dat er elke 5 minuten een shot tequila zou geledigd worden, en de eerste die braakt of die zijn shot niet ledigd, is verloren. En het werd alweer een leuke avond!
Reden van dit `festijn` is een andere dronken avond, waar ik helaas niet bij was. In een strontzatte bui van Ryou heeft hij Phil uitgemaakt voor `Fat racist`. Wel, om eerlijk te zijn, Fat is hij wel en een Racist niet echt, maar hij blijft wel vergeten dat hij niet in de USA is. Hij blijft denken en handelen als een `high-school-dik-vriendje-van-de-quarterback-etter`-type Amerikaan. Dus inderdaad dat arrogante is permanent aanwezig. Hij is de betere en iedereen moet zich aan zijn waarden aanpassen. (ik denk dat het wel duidelijk dat ook ik niet zo een positieve mening heb over Phil...)
Dus, Phil is de fat racist, en de manier om dit geschil op te lossen, is gezet op een tequila-contest. Maar als er een ding is wat Phil kan als de beste, dan is het drinken! Hij drinkt tequila als zijnde water. Dus veel kans had onze goeie vriend Ryou niet... En dat werd snel duidelijk. Hoewel, snel was het niet. Ryou heeft een pak meer gedronken als ik ooit zou kunnen (nu moet ik wel zeggen dat tequila niet mijn favoriet is...). Na 18 tequila-shots hebben we Ryou moeten doen stoppen. Hij kon niks meer, maar bleef drinken. Als hij nog meer had gedronken, dan was het naar het ziekenhuis met een alcoholvergiftiging. De Japanse trots was te fel. Stoppen is schande. Dus hebben we ering moeten hameren dat 18 echt wel een sterke prestatie is (en niet alleen voor een Japanner, ook voor westerlingen), maar dat Phil een zuipkanon is! Na 18 shots en een paar white russians, die hij tussendoor dronk, was hij een beetje `buzzed`. Over zo een kerel spreken wij dus...
Alleszins was dit een heel erg leuke bedoening. Als toeschouwer alleszins... Maar ik ben vroeg doorgegaan om de volgende dag op tijd te kunnen vertrekken naar 松本.

松本 Matsumoto

Erg vroeg opstaan! Om 7 uur vertrekken om om 8 uur de bus te hebben in Umeda, hartje Osaka. En om 7.58h kwam ik aangelopen en nog nipt op tijd. Want punctueel, dat zijn die jappen wel! Stipt om 8.00h zijn we vertrokken richting Matsumoto.

De busrit was niet bijzonder. Geslapen en gelezen in mijn Lonely Planet over Matsumoto. Blijkbaar waren er 2 dingen (wat menig jap mij ook verteld had) die ik zeker moest doen: het eerste is soba eten, en het tweede is het kasteel bezoeken. Een ander ding dat ik las in de Lonely Planet, was over een cocktail die prijzen had gewonnen in Japan en in de wereld. Beste cocktail van Japan, en 4de beste op de wereld. En het staat in de Lonely Planet, dus de prijs zal ook nog wel meevallen, dacht ik.

Rustige avond en Soba

Matsumoto leek op het eerste gezicht wel een aangenaam stadje te zijn. Een leuk centrum met cafeetjes en izakaya’s (cafe waar ge ook lekkere snacks kunt krijgen). De campus van Shinshuu Universiteit daarentegen, was het tegenovergestelde. Eerste indruk: `Wa een krot is da hier?!`. Maar mensen, ge moet verstaan dat in Japan er 2 soorten universiteiten zijn. De publieke en de private universiteit. Private zijn duur, en hebben dus veel geld om mooie gebouwen en een prachtige campus neer te poten, publieke zijn er van de staat en hebben dus niet zo veel geld en zetten dan maar een aantal betonnen blokken op een hoopje en maken daar een universiteit van... Met alle respect voor de publieke universiteit! Het schijnt dat de betonnen blokken wennen. Trouwens op vlak van technologie staat Shindai (afkorting voor Shinshuu Universiteit, Shinshuu Daigaku) verder dan Kandai (waar ik studeer). Wij mogen dan wel een prachtige campus hebben en een mooi (fake) grasperkje, hotspots in de cafetaria hebben wij niet! Daar is bij ons alleen eten te vinden... en mensen die eten.
De eerste dag hebben we een namiddagje ge- `uno`-d. Blijkbaar een populair spel in Matsumoto. Ik heb daar andere gedachten over... Maar toen `s avonds het eerste pintje bier openging (in die cafetaria, niet echt `done` in Japan...), begon het wel te kriebelen naar meer! Dus gaan eten en drinken. Het was wel de bedoeling om er een rustig avondje van te maken, aangezien de volgende dagen nogal prijzig zouden worden...
Eten was Soba (niet speciaal eigenlijk), drinken was de `okonamidashiko`-cocktail die die prijzen gewonnen heeft. 1000 yen. Viel nog mee vonden we. Tot we de rekening kregen. 1800 yen de man. We hadden bij de cocktail een snack gekregen die we ook moesten betalen, en zitgeld... Jappen, ge moet er van houden! Na nog wat pinten in een ander cafe, zijn we een zaalshow van Eddy Murphy (raw) gaan zien op den Deem zijn kot, en op een of andere reden hebben we daarna goesting gekregen om karaoke te gaan zingen. En fijn dat dat was! Zeker de afsluiter van de Joris was ontzettend geslaagd, Highway to Hell op een manier dat zelfs ACDC er jaloers op zou zijn... Daarna gaan slapen op de grond op Deem zijn kot. Ik was gelukkig ver genoeg heen, om daar geen probleem mee te hebben.

Kasteel en Nomihoudai

De volgende dag, voornemen 2 ingewilligd. Het kasteel van Matsumoto (松本城). Prachtig kasteel met een mooie tuin errond. Helaas kan ik er niet veel over vertellen. Dit is iets wat ge moet zien om er de indruk van te kunnen vatten. Ik ga dus zelfs geen poging wagen om mijn gedachten en impressies te omschrijven, ik ga u gewoon zeggen: ga maar zien naar de foto’s... (hoewel dat op dit moment nog een beetje een probleem is aangezien mijn fototoestel kapot is en ik volgende week pas kan gaan naar de winkel...)
Na het kasteel bezichtigd te hebben had Joris nog een geweldig idee om een schooltje te gaan bezichtigen. Niet zomaar een schooltje, neeeeeeeen, een authentiek, katholiek schooltje uit de tijd van de Meiji-omwenteling, 1868 (niet-japanologen die hier meer over willen weten zou ik willen doorverwijzen naar wikipedia.org onder de zoekterm `Meiji restauration`). En ik moet zeggen:`bedankt, Joris! Het was een mooi gebouw! Statisch, streng, niet-veel-aan-te-ziend gebouw. Maar het gedacht dat dit een authentiek, katholiek schooltje is, maakt het het bezichtigen zeker de moeite waard! Jammer dat ik mijn grommelende maag op dat moment belangrijker vond... Mosburger en een 100yen-deal cheeseburger bij McD.
Daarna was het tijd voor (de wekelijkse) Nomihoudai! Woehoew!!! En gesmaakt dat dat heeft. En ik moet eerlijk toegeven dat een nomihoudai in de WaraWara een betere deal is dan in de Wood Village. 2000 yen voor anderhalf uur drinken naar believen en 7, jawel, 7 schotels eten. Okonomiyaki op een stokske, brochettes, vis, sla, ... Vanalles. Echt geweldig. Helaas kan ik hier niet veel meer over zeggen, juust dat Joris vroeger is moeten vertrekken omwille van (semi-) onvoorziene omstandigheden, en omdat hij zweetplekken had, hehe.
Ook leuk om weten, is dat de nomihoudai duurde van half 10 tot 11, en dat we daarna niks meer hebben besteld, en om 3 uur zijn doorgegaan. het principe van nomihoudai is dus werkelijk: `drink tot ge ni meer kunt, zolang het duurt`. En dat is exact wat we die avond gedaan hebben...
Wederom goed geslapen op de harde vloer van den Deem.

Uitstap: Pickel-fabriek, Bokrijk, `river and a stone` en pottenververij

De dag na de nomihoudai stond er een uitstapje op het programma met de buitenlandse studenten van Shindai. Omwille van veel plek op de bus had ik de mogelijkheid om ook mee te gaan. Dank u wel Suikertje (aka Satou, aka Satousensei)!
Dus het kwam er op neer dat we om half 8 of 8 uur moesten vertrekken (kweet het ni meer, alleszins erg vroeg. Zeker na een nomihoudai en weinig slaap...). In de bus was er de mogelijkheid om te karaoke’en. Helaas was daar geen vraag naar... Ik al zeker niet aangezien ik nog steeds een beetje dronken was en ik eigenlijk meer nood had aan slaap dan aan vertier.
De eerste stop was een pickel-fabriek. God weet waarom, maar er stonden buiten de onze nog 2 andere toeristenbussen vol met mensen die komen kijken naar een pickle-fabriek waar 6 mensen werken, en er een winkeltje aan verbonden is waar ge, gene zever, pickles kon kopen! Stel u dat eens voor. En dat in de middle of nowhere. Erg onder de indruk waren wij niet...
De volgende stop was dan weer wel de moeite waard. Tsumago, een oud dorpje uit de Edo-periode (1602-1868). Ik pik dit even van Deem zijn blog, maar het kan de vergelijking van Bokrijk wel doorstaan. En in de huisjes zijn er restaurantjes met traditioneel eten en handwerk. Echt wel de moeite waard. Jammer weliswaar dat het die dag enorm hard regende, en ons bezoekje een beetje in het water is gevallen...
Volgende stop was, door Suikertje mooi omschreven `river and a stone`. Een natuurfenomeen waar een rivier door een rotsformatie heen stroomt. Dat in een dal waar er op de bergen bomen staan die in volle herfst zijn. Kleurrijk zoals het in ons kleine Belgenlandje onbekend is. Prachtig!
Als laatste was er de `pottenververij`. Houten pottekes en schaaltjes en eetstokskes en tafels en stoelen die op Japanse wijze worden geverfd, en gedroogd door konijnen die aan de kast worden gehangen om de verf droog te blazen. Ook is het een werk wat ge met tegenzin moet doen, anders is het niet fatsoenlijk gedaan. Als ge er even goesting in krijgt, ophouden en herbeginnen als de goesting over is! Wat we nog meer geleerd hebben, is dat het haar van de verfborstels babyhaar moet zijn. En er bestaan hier dus werkelijk fabrieken waar ze babys maken en die dan vervolgens kaalscheren, en de babys dan recycleren! Erg interessant! Dat zoiets bestond, dat wist ik niet.
Ge moet wel begrijpen beste mensen, dat de uitleg in het Japans was en dat er een mogelijkheid bestaat dat ik soms wat verkeerd heb verstaan. Maar ik ben er toch vrij zeker van dat het hier op neerkwam, en mijn collega’s kunnen dit beamen.
`s Avonds ni veel gedaan omdat we allemaal kapot waren van het weinige slapen en de kater in de kop. Ook de nacht was dus minder goed als anders. Een beetje hard...

Handbal

De volgende dag had Joris mij goed liggen gehad. Hij had mij meegevraagd om te gaan zien naar een handbalwedstrijd van zijn cirkel (studentenclubachtig iets). Ik zei ja, omdat mij dat wel tof leek. Wat Joris Clitoris echter niet had gezegd, was dat we dan moesten vertrekken om 8 uur `s morgens, waardoor ik dus om 7 uur moest opstaan! Had ik dat geweten, had ik nee gezegd. Maar ik had dan al ja gezegd en Joris had het al tegen zijn Jappenvriendjes gezegd, dus het zou wat boertig zijn om niet te gaan.
En het was nog wel een leuke dag buiten de autorit (heen en terug) waar een cd opstond met J-pop. Om er een beetje een beeld van te kunnen vormen wat J-pop is, zal ik een poging doen om het te omschrijven... J-pop is een stijl van muziek die de tegenhanger is van originaliteit. Fletse muziek, waarvan als ge der een hebt gehoord, ge automatisch de andere ook kent. De stem is bijna altijd een hoge, zagerige stem als het een vrouw is, en backstreet boys-achtig in het mannelijke geval. Volgens mij zit er iets verslavend in dat de Japanners er van doet houden. Want eender welke Jap, `J-pop is goed` is de algemene gedachte. Misschien zijn gewoon de teksten bere-goed, en is da de reden waarom ze ervan houden. In ons, buitenlanders..., geval, werkt het gewoon keihard op de zenuwen. En na anderhalf uur naar die kak geluisterd te hebben, dan hebt ge zin om zelfs bomma’s in elkaar te slaan... Wij, Joris en ik, zijn dan maar een 4 uurke gaan eten bij Mos...
Om een terug te gaan in de tijd, de wedstrijd was warempel nog van een vrij goed niveau! En het gaf mij de kriebels om zelf ook te gaan handballen hier in Japan. Waarschijnlijk volgend semester... Toffe (na-) middag!
`s Avonds weer Mos, en 100yen cheeseburger bij McD en het plan om naar een onsen te gaan om te relaxen (een onsen is een warmwaterbron waar mensen kunnen gaan baden). Maar Deem had een nintendo 64 gekocht, en Wim had ook zoiets gekocht waardoor we spellekes hebben gespeeld tot we het beu waren, en dan naar de tekenfilm `Asterix en de Vikingen` gekeken hebben. Daarna gaan slapen om de volgende dag weer richting Osaka te trekken.

Maar eerst wil ik nog even iets vertellen over mijn ervaringen in de McD van Matsumoto. Ten eerste, een heerlijke WC. Een sproeier, zoveel is zeker, maar deze WC had zelfs opties. Zacht, hard, massage en een optie waarbij de straal op en neer beweegt waardoor ge niet met u kont moet draaien om elk plekske besproeid te hebben. De massage optie is dat de straal afwisselend zacht en een hard is. En het beste is deze laatste 2 opties tesamen gebruiken! Manmanman, op zo een moment wou ik dat ik een vrouw was... Dan zou ik zeker elke dag meerdere keren op het toilet zitten. En niet enkel om te kakken of te pissen...
Een tweede punt van de McD in Matsumoto, is dat ik nog nergens in Japan zo ben aangegaapt geweest als daar. Der zijn zelfs meisjes komen vragen of ze niet op de foto mogen met ons... Ongelooflijk! En wat is het gevolg daarvan? Dat wij ons als allochtonen gaan gedragen. Nu begrijp ik waarom allochtone jongeren samenhokken, hun eigen taal spreken, en de hele tijd aan het lachen zijn en plezier aan het maken. Omdat het heel erg leuk is om samen rond te hangen en kritiek te hebben op alles, zelfs op oude vrouwtjes die hun lens kwijt zijn... Heerlijk

Zo, dat was het dan weer wat deze week betreft. De foto’s komen er zo snel mogelijk op (vanzogauw mijn mashien gemaakt is). Wa ge wel kunt doen is gaan naar de sites van mijn collega’s in Matsumoto (in de linkerbalk). Voor de rest zou ik Joris, Deem en Wim willen bedanken voor het fijne weekend! En de Deem omdat hij mij toeliet om kosteloos gebruik te maken van zijn faciliteiten! Zelfs van het water...


Gegroet, uw aller Michael uit Osaka (en tijdelijk Matsumoto), Japan