Hoe de Fuji totaal geen probleem blijkt te zijn (Ahum) en hoe een mens eigenlijk niet al te veel slaap nodig heeft ...
Beste mensen,
Ik ben een ander mens sinds de voorbije dagen! Voor vorige donderdag was ik maar een gewone kerel die zich aan het amuseren is in Japan, nu ben ik een gewone kerel die zich aan het amuseren is in Japan en daarenboven de Fuji beklommen heeft! Yes! Die berg is overwonnen...
"Fuji-san: She's a beauty and she damned-well knows she is! That's why it's so f*cking difficult to get on top of her..."
Hoe ik dit gedaan heb, is een heel verhaal.
Het begon allemaal in een pizzeria waar we gegeten en gedronken hebben zoveel we wilden (2uur) voor een slordige 20 euro. Na deze boef - en zuippartij zijn we dan gaan karaoke'en. Een all-night karaoke met een paar pinten en een fles mugi-shouchuu (soort japanse graanjenever). Dan richting Tokyo met de dagbus. Slapen in de bus en aankomen rond de middag en inkopen doen. Water en eten kunde best op voorhand kopen want op de berg zelf kost het stukken van mensen. Dan met de bus naar 5th stage halfweg (2300m ong) op de berg. Daar hebben we een prachtige zonsondergang gezien (foto).
En om 8 uur is de klim van 1400 meter dan begonnen. We wisten dat het hard ging zijn, maar gelijk het was, hadden we zelfs niet kunnen denken. Die Fuji is een hel. Het is niet gewoon omhoog 'hiken' ma het is serieus klimmen. Deels hiken op paadjes van 40° omhoog en elders geen paadjes ma gewoon ne rots omhoog van over de 60°... Dus idd da is uiteindelijk echt met handen en voeten klimmen. Merci Ruben dat ik uw bergschoenen mocht gebruiken! Ze waren voor mij wel nodig!
Het was een hel, ma de zichten die we zijn tegengekomen waren ongelooflijk.
En uiteindelijk zijn we dan toch helemaal bovenaan geraakt. Maar we waren kapot en er was niks te zien. Er was een wolk komen hangen over de top zodat we niks konden zien wat verder was als 5 meter. Het was daarenboven ijzig koud en er stond daarenboven een nog veel koudere wind. Dus hebben we snel een foto getrokken van de top en weer terug naar beneden gegaan.
Die weg was dan weer ongelooflijk saai. Gewoon zig zag naar beneden gaan met geen uitzicht en we waren kapot en het was overal erg gemakkelijk uit te schuiven. Het heeft ons een 5 tal uren gekost om naar beneden te gaan. Een hel! Maar we hebben het gedaan en we zijn er trots op!
Een laatste iets wat ik kwijt wil over de Fuji, gaat over de hutjes die we onderweg tegenkomen. Dat ze onmetelijk duur zijn, dat wisten we al, maar dat ze daarenboven nog supergeldwolven zijn en zelfs hun gezond verstand en vriendelijkheid verloren hebben, dat liep echt de spuigaten uit. Zo hebben we 2 meisjes leren kennen die dezelfde weg opgingen als wij. Halverwege de tocht kon een ervan echt ni meer verder. Ze was het laatste uur al zwaar aan het sukkelen en aan een hut vroegen we om haar een 10-tal minuutjes te laten rusten uit de kou. Dat mocht niet!? Die hut was leeg. Daar was niemand! Het mocht alleen als ze betaald voor een ganse nacht, wat een slordige 100 euro zou kosten. Ze is dan maar buiten op de grond gaan 'zitten' (halvelings omgevallen) en we hebben haar recht gezet op de inkomtrapjes van die hut, en dan waren ze nog aan het klagen dat ze voor de ingang zat. Toen we zeiden dat het echt nodig was, zei hij dat we dat in het restaurant 3 uur verder konden doen... Helaas was het net een stuk dat echt klimmen was. Als ze daar flauw zou vallen, dan zou ze dood zijn. Gene zever! Da was hoog en stijl en als ge daar valt, dan zijt ge der aan... Dus echt onverantwoord! Zij met het 2'en zijn dan maar niet verder gegaan, en wilden echt niet dat wij op hen zouden wachten. Uiteindelijk hadden we ook veel geld betaald om er te geraken en het zou zonde zijn om daar dan de mooie zonsopgang ervoor te missen... Dus zijn James en ik maar doorgegaan.
Een ander voorbeeld is dan in da restaurant. Binnenkomen zonder te consumeren, kost u 8 euro. Per consumptie moogt ge dan een kwartier blijven. Het gaat er een bikke over. Belachelijke geldwolven... Dat was wel iets dat serieus tegenstak. Zeker als ge al kapot zijt van de klim tot daar.
De bus terug gepakt naar Tokyo en 2 uur geslapen in een park vooraleer we bij Philip een doucheke mochten gaan pakken. Daarna een nomihoudai en met een oude vriend van in Osaka (die naar Tokyo is moeten verhuizen voor zijn werk), Kouichi, naar de Womb gegaan. De Womb is een techno-club in Shibuya (jeugdcentrum van Tokyo) en een zeer bekende Japanse DJ zou komen draaien. En inderdaad, dit was de beste club-avond in mijn nog prille bestaan! Heerlijk!
Dan een uurke gecrashet in een Starbucks en de bus naar Osaka gepakt om naar een verjaardagsfeesje van een goei vriendin te gaan. Veel zin om het laat en zaat te maken hadden we niet meer, maar het was zo dat als wij ni gingen dan zou het niet erg veel feesje zijn, en dan zou Sarah een mogelijk kutverjaardagsfeesje hebben. Dus hebben we der een gedaan voor het team en wederom niet veel geslapen...
Dus van woensdagmiddag tot zondagochtend hebben James en ik welgeteld 10 uur geslapen, nachtje karaoke, Fuji beklommen, en 2 all-night clubben... Ik zou me zot verklaren moest ik dit op voorhand voorspeld hebben... Maar het was HEERLIJK!!! Een van de betere vakanties hier in Japan!
Voila, da was mijn verhaal van de vorige dagen. Nog ff en het is hier gedaan... Ik kijk er al naar uit! Mensen, tot binnenkort!
Den Osakees
Ik ben een ander mens sinds de voorbije dagen! Voor vorige donderdag was ik maar een gewone kerel die zich aan het amuseren is in Japan, nu ben ik een gewone kerel die zich aan het amuseren is in Japan en daarenboven de Fuji beklommen heeft! Yes! Die berg is overwonnen...
"Fuji-san: She's a beauty and she damned-well knows she is! That's why it's so f*cking difficult to get on top of her..."
Hoe ik dit gedaan heb, is een heel verhaal.
Het begon allemaal in een pizzeria waar we gegeten en gedronken hebben zoveel we wilden (2uur) voor een slordige 20 euro. Na deze boef - en zuippartij zijn we dan gaan karaoke'en. Een all-night karaoke met een paar pinten en een fles mugi-shouchuu (soort japanse graanjenever). Dan richting Tokyo met de dagbus. Slapen in de bus en aankomen rond de middag en inkopen doen. Water en eten kunde best op voorhand kopen want op de berg zelf kost het stukken van mensen. Dan met de bus naar 5th stage halfweg (2300m ong) op de berg. Daar hebben we een prachtige zonsondergang gezien (foto).
En om 8 uur is de klim van 1400 meter dan begonnen. We wisten dat het hard ging zijn, maar gelijk het was, hadden we zelfs niet kunnen denken. Die Fuji is een hel. Het is niet gewoon omhoog 'hiken' ma het is serieus klimmen. Deels hiken op paadjes van 40° omhoog en elders geen paadjes ma gewoon ne rots omhoog van over de 60°... Dus idd da is uiteindelijk echt met handen en voeten klimmen. Merci Ruben dat ik uw bergschoenen mocht gebruiken! Ze waren voor mij wel nodig!
Het was een hel, ma de zichten die we zijn tegengekomen waren ongelooflijk.
En uiteindelijk zijn we dan toch helemaal bovenaan geraakt. Maar we waren kapot en er was niks te zien. Er was een wolk komen hangen over de top zodat we niks konden zien wat verder was als 5 meter. Het was daarenboven ijzig koud en er stond daarenboven een nog veel koudere wind. Dus hebben we snel een foto getrokken van de top en weer terug naar beneden gegaan.
Die weg was dan weer ongelooflijk saai. Gewoon zig zag naar beneden gaan met geen uitzicht en we waren kapot en het was overal erg gemakkelijk uit te schuiven. Het heeft ons een 5 tal uren gekost om naar beneden te gaan. Een hel! Maar we hebben het gedaan en we zijn er trots op!
Een laatste iets wat ik kwijt wil over de Fuji, gaat over de hutjes die we onderweg tegenkomen. Dat ze onmetelijk duur zijn, dat wisten we al, maar dat ze daarenboven nog supergeldwolven zijn en zelfs hun gezond verstand en vriendelijkheid verloren hebben, dat liep echt de spuigaten uit. Zo hebben we 2 meisjes leren kennen die dezelfde weg opgingen als wij. Halverwege de tocht kon een ervan echt ni meer verder. Ze was het laatste uur al zwaar aan het sukkelen en aan een hut vroegen we om haar een 10-tal minuutjes te laten rusten uit de kou. Dat mocht niet!? Die hut was leeg. Daar was niemand! Het mocht alleen als ze betaald voor een ganse nacht, wat een slordige 100 euro zou kosten. Ze is dan maar buiten op de grond gaan 'zitten' (halvelings omgevallen) en we hebben haar recht gezet op de inkomtrapjes van die hut, en dan waren ze nog aan het klagen dat ze voor de ingang zat. Toen we zeiden dat het echt nodig was, zei hij dat we dat in het restaurant 3 uur verder konden doen... Helaas was het net een stuk dat echt klimmen was. Als ze daar flauw zou vallen, dan zou ze dood zijn. Gene zever! Da was hoog en stijl en als ge daar valt, dan zijt ge der aan... Dus echt onverantwoord! Zij met het 2'en zijn dan maar niet verder gegaan, en wilden echt niet dat wij op hen zouden wachten. Uiteindelijk hadden we ook veel geld betaald om er te geraken en het zou zonde zijn om daar dan de mooie zonsopgang ervoor te missen... Dus zijn James en ik maar doorgegaan.
Een ander voorbeeld is dan in da restaurant. Binnenkomen zonder te consumeren, kost u 8 euro. Per consumptie moogt ge dan een kwartier blijven. Het gaat er een bikke over. Belachelijke geldwolven... Dat was wel iets dat serieus tegenstak. Zeker als ge al kapot zijt van de klim tot daar.
De bus terug gepakt naar Tokyo en 2 uur geslapen in een park vooraleer we bij Philip een doucheke mochten gaan pakken. Daarna een nomihoudai en met een oude vriend van in Osaka (die naar Tokyo is moeten verhuizen voor zijn werk), Kouichi, naar de Womb gegaan. De Womb is een techno-club in Shibuya (jeugdcentrum van Tokyo) en een zeer bekende Japanse DJ zou komen draaien. En inderdaad, dit was de beste club-avond in mijn nog prille bestaan! Heerlijk!
Dan een uurke gecrashet in een Starbucks en de bus naar Osaka gepakt om naar een verjaardagsfeesje van een goei vriendin te gaan. Veel zin om het laat en zaat te maken hadden we niet meer, maar het was zo dat als wij ni gingen dan zou het niet erg veel feesje zijn, en dan zou Sarah een mogelijk kutverjaardagsfeesje hebben. Dus hebben we der een gedaan voor het team en wederom niet veel geslapen...
Dus van woensdagmiddag tot zondagochtend hebben James en ik welgeteld 10 uur geslapen, nachtje karaoke, Fuji beklommen, en 2 all-night clubben... Ik zou me zot verklaren moest ik dit op voorhand voorspeld hebben... Maar het was HEERLIJK!!! Een van de betere vakanties hier in Japan!
Voila, da was mijn verhaal van de vorige dagen. Nog ff en het is hier gedaan... Ik kijk er al naar uit! Mensen, tot binnenkort!
Den Osakees
posted by Michael | 23:08
|
6 comments
